door Frederik Lerouge

Deze Reedops zag er bij het vinden meteen veelbelovend uit: zowel een deel van het thorax, als de voorzijde van het cephalon lagen bloot. Een mooie breuk is indicatief voor een goede scheiding tussen matrix en fossiel, en dus voor een vlotte preparatie. De trilobiet is wellicht compleet, in een opgerolde positie. 

De Reedops zoals aangetroffen: links de opgerolde thorax, rechts steekt de glabella uit.

De preparatie verloopt initieel vlot. Eerst wordt de centrale as blootgelegd. Dat maakt mogelijk de trilobiet goed te situeren. Zelfs wanneer een trilobiet duidelijk compleet is en in verband ligt, kan het nog voorkomen dat individuele segementen lichtjes verschoven zijn. Omdat een preparatie vaak millimeterwerk is, kan een kleine verschuiving al merkbaar zijn. Eens de centrale as is blootgelegd, wordt van daaruit naar de zijkanten toe gewerkt.

Werk aan het cephalon en de ogen

De schizochroale ogen van sommige Phacopida vormen een uitdaging. De goed ontwikkelde lenzen steken uit, en tussen deze lenzen blijft de matrix goed hangen. Afhankelijk van de matrixeigenschappen, de hechting tussen matrix en fossiel, en de kracht achter je prepareerpen heb je ruwweg twee opties: of je probeert vanop 'afstand' (dit wil zeggen, zonder dat de punt van de naald tussen de lenzen moet komen) grotere stukken matrix weg te tikken, of je werkt met een heel fijne naald tot tussen de ogen. Dit is een kwestie van aanvoelen. In dit geval komt de matrix vlot los, dat bleek ook al uit de manier waarop het fossiel initieel werd aangetroffen, en kan met behoorlijke snelheid gewerkt worden met een medium naald, en vanop afstand. Er duikt dan toch een probleem op: het pygidium wordt niet meteen gevonden. Nu komt het voor bij dit soort opgerolde trilobieten dat het pygidium wat loskomt en naar binnen schuift. We beginnen te 'graven' naar het pygidium.

Voortgang aan het stuk

Het 'ontbrekend' pygidium is gevonden

Gelukkig zit het niet zo diep, maar het is wel duidelijk naar binnen geschoven en schuin komen te zitten. Toch nog wat meer graafwerk dus. Hierbij is het opletten dat de randen van het achterste thoraxsegment niet beschadigd worden. Hier wordt nog een randje steen te versteviging aangelaten, dat pas op het laatst wordt weggewerkt. Er wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook de doublure of onderzijde van het cephalon bloot te leggen. Deze vertoont prachtige terraslijnen. In plaats van de trilobiet helemaal los te maken, wordt nog een stukje matrix als voetje gelaten. Dit is niet enkel uit esthetische overwegingen gedaan, het is ook een goede praktijk om een stukje matrix bij een fossiel te bewaren (voor eventuele verdere analyse).

 Het uiteindelijke resultaat